کد مطلب:173216 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:164
مظلومیت امام باقر
امام باقر علیه السلام نیز در برابر امویان واكنش نشان داد و هر گونه همكاری با آن ها را نفی كرد.
جابر بن عبدالله انصاری از امام باقر علیه السلام پرسید: مراد از آیه 165 سوره بقره چیست؟ در این آیه می خوانیم:
(و من الناس من یتخذ من دون الله أندادا یحبونهم كحب الله...)؛ [1] بعضی از مردم معبودهایی جز خداوند برای خود برمی گزینند و آن ها را چون خدا دوست دارند.
امام علیه السلام فرمود:
آنان دوست داران بنی امیه اند كه امویان را پیشوای خود داشتند و امامت كسانی كه خداوند برگزیده بود، نپذیرفتند.
ای جابر، به خدا سوگند! مصداق این آیه پیشوایان ستمگر و طرفداران آن هایند. [2] .
ابوبصیر رحمه الله از آن حضرت علیه السلام درباره كسانی كه در دستگاه حكومتی بنی امیه كار می كردند، پرسید.
حضرت فرمود:
نباید، حتی به قدر كشیدن قلمی، در دستگاه آن ها بود؛ زیرا مردم به چیزی از دنیای آنان نمی رسند مگر آنكه به همان اندازه دینشان را از دست بدهند.
كلینی روایتی در خور توجه از رویارویی امام باقر علیه السلام با بنی امیه نقل كرده است. او می گوید: روزی امام باقر علیه السلام در مسجدالحرام نشسته بود كه از بنی امیه و دولت آن ها سخن به میان آمد. فردی گفت: كاش شما همراه بنی امیه بودید و حكومت در دستانتان بود.
امام فرمود:
ما أنا بصاحبهم و لا یسرنی أن أكون صاحبهم ان أصحابهم أولاد الزنا ان الله تبارك و تعالی لم یخلق منذ خلق السماوات و الأرض سنین و لا أیاما أقصر من سنینهم و أیامهم [3] با آن ها همكاری نمی كنم و همراهی با آنان مرا شادمان نمی سازد. همانا یاران آن ها فرزندان نامشروع شمرده می شوند. وقتی آفریدگار زمین و آسمان را آفرید، روزگاری كمتر از روزگار امویان تقدیر نكرد.
جابر بن عبدالله انصاری از امام باقر علیه السلام پرسید: مراد از آیه 165 سوره بقره چیست؟ در این آیه می خوانیم:
(و من الناس من یتخذ من دون الله أندادا یحبونهم كحب الله...)؛ [1] بعضی از مردم معبودهایی جز خداوند برای خود برمی گزینند و آن ها را چون خدا دوست دارند.
امام علیه السلام فرمود:
آنان دوست داران بنی امیه اند كه امویان را پیشوای خود داشتند و امامت كسانی كه خداوند برگزیده بود، نپذیرفتند.
ای جابر، به خدا سوگند! مصداق این آیه پیشوایان ستمگر و طرفداران آن هایند. [2] .
ابوبصیر رحمه الله از آن حضرت علیه السلام درباره كسانی كه در دستگاه حكومتی بنی امیه كار می كردند، پرسید.
حضرت فرمود:
نباید، حتی به قدر كشیدن قلمی، در دستگاه آن ها بود؛ زیرا مردم به چیزی از دنیای آنان نمی رسند مگر آنكه به همان اندازه دینشان را از دست بدهند.
كلینی روایتی در خور توجه از رویارویی امام باقر علیه السلام با بنی امیه نقل كرده است. او می گوید: روزی امام باقر علیه السلام در مسجدالحرام نشسته بود كه از بنی امیه و دولت آن ها سخن به میان آمد. فردی گفت: كاش شما همراه بنی امیه بودید و حكومت در دستانتان بود.
امام فرمود:
ما أنا بصاحبهم و لا یسرنی أن أكون صاحبهم ان أصحابهم أولاد الزنا ان الله تبارك و تعالی لم یخلق منذ خلق السماوات و الأرض سنین و لا أیاما أقصر من سنینهم و أیامهم [3] با آن ها همكاری نمی كنم و همراهی با آنان مرا شادمان نمی سازد. همانا یاران آن ها فرزندان نامشروع شمرده می شوند. وقتی آفریدگار زمین و آسمان را آفرید، روزگاری كمتر از روزگار امویان تقدیر نكرد.
[1] بقره «2»، آيه ي 156.
[2] كافي، ج 1، ص 374.
[3] كافي، ج 8، ص 282.